Mount Dandenong en Melbourne

Zaterdag 27 januari zouden we eigenlijk doorrijden naar Phillip Island, onder Melbourne. Gelukkig hoorden we dat er daar dit weekend TT races waren: campings vol en veel volk en herrie. Dus -dat is het voordeel van een camper- hebben we de bestemming aangepast. Pinguïns kijken kan ook elders, en dan hoeven we niet met veel anderen achter een glazen wand te blijven zitten. Dus: schrap Philip Island, en door naar Melbourne. Wel eerst naar Mount Dandenong, waar het William Rickets Sanctuary bezocht moest worden. Die man is al sinds 1993 dood, maar zijn nalatenschap bestaat uit zo’n 100 beelden van voornamelijk aboriginals,die her en der in zijn voormalige ‘tuin’ staan. Tuin tussen aanhalingstekens, omdat het eigenlijk gewoon de oorspronkelijke begroeiing van Mount Dandenong is: een dicht woud. De beelden staan gewoon tussen de planten en bomen en gaan er bijna in op. Beeldschoon! De boodschap: moeder aarde zorgt voor ons allemaal en voor haar zijn we allemaal gelijk. Laten we haar dus met respect behandelen. De man had een vooruitziende blik en een prachtige manier om ons te overtuigen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar een buitenwijk van Melbourne, waar we midden een een woonwijk een grote camping vonden. Nou zijn de campings hier anders dan we in Europa gewend zijn. Op elke camping is/zijn een of meerdere gezamenlijke keukens. Meestal bestaande uit grote (gas)barbecues en een fornuis. Vooral van die barbecues wordt intensief gebruik gemaakt. Ook zijn de afwasplaatsen voorzien van alles wat je nodig hebt, zoals afwasmiddel, -borstels en een afdruiprek. Elke camping heeft wasmachines en vaak ook een wasdroger (alsof je die met dit klimaat nodig hebt!) en waslijnen met knijpers. Het sanitair is altijd brandschoon. Onze nieuwe camping had zelfs complete badkamers, met douche, toilet en een ligbad!
Onze camper is ook riant uitgerust met een broodrooster, magnetron en televisie, waarvan we tot op heden geen gebruik hebben gemaakt. Wel van de koelkast (die alles echt koud houdt) en van de waterkoker, want zonder ochtendkoffie kunnen we niet. Helaas zit er geen afwasmachine in, die mis ik wel.....
Gisteren zijn we met de tram naar het centrum ( hier CBD -Aussies korten alles af- Central Bussines District) van Melbourne gereden. Rondom het centrum rijdt een gratis tram, handig want het zijn allemaal forse afstanden en het was een hete dag: 39 graden Celsius. Zoals gebruikelijk waren wij op het heetst van de dag in de stad, wat heb je anders aan dit klimaat? Eerst hebben we ons in Victoria Harbour vergaapt aan de luxueuze jachten en de prachtige, moderne architectuur van de omliggende gebouwen. Daarna zijn we -met de gratis tram, we blijven wel Nederlanders!- naar de Queen Victoria Market gegaan. Veel kraampjes waren niet eens bezet, en de rest was voornamelijk goedkope meuk. Het had zo Azië kunnen zijn. Dat was anders bij de foodmarket, achteraan. Die was in een overdekte, gekoelde en hygiënisch verantwoorde ruimte. Arthur heeft er gesmuld van een vers bereide Kantonese maaltijd. Door naar de Saint Patricks Cathedral. Die viel wat tegen. Al hebben we wel moeten lachen om de enorme hoeveelheden Chinezen die zichzelf en elkaar met twee V-vingertjes overal voor fotografeerden.
Weer de gratis tram in, waar we de slappe lach kregen omdat juffrouw Jannie (Jiskefet) instapte. Na ongeveer 400 m zette de chauffeur de tram stil en nam zijn 10 minuten (verplichte?) CAO-pauze. De airco ging daarbij natuurlijk ook uit: zweet, zweet. Toen hij opgefrist weer op weg ging, bleek het remmen wat moeizaam te gaan; remmen kapot. Dus werden we verzocht om uit te stappen. Naar Federation Square zijn we toen maar gelopen. Die stond vol met een expositie van een soort plastic opblaasbomen. De installatie die alles overeind moest houden was helaas kapot (powered by Siemens, geen relame...). Misschien de hitte? En weer verder, langs de rivier de Yarra. Daar lopen prachtige voetgangersbruggen overheen, ware moderne kunstwerken!
Flinders Station wordt opgeknapt, dus dat was voor het grootste deel ingepakt, jammer. Toen we dreigden ons kookpunt te bereiken hebben we een terrasje aan de rivier opgezocht. Daar hebben we in de schaduw, met live muziek op de achtergrond genoten van een drankje en de sfeer.
Vanmorgen zijn we begonnen aan de Great Ocean Road, of zoals de Aussies hem noemen: GOR. Maar daarover de volgende keer meer!