De Great Ocean Road (GOR)
Door: Madelon
Blijf op de hoogte en volg Madelon
31 Januari 2018 | Australië, Warrnambool
De Great Ocean Road
Maandagochtend zijn we vanuit Melbourne naar Torquay gereden, waar de GOR begint.
Je kunt de route natuurlijk twee kanten op rijden, maar als je vanaf hier begint rijd je de hele weg aan de kant van de oceaan. Daar heb je het mooiste uitzicht en daar zitten ook alle parkeerhavens, en dat zijn er veel! Torquay zou een mooi schilderachtig stadje moeten zijn en wordt gezien als de surfhoofdstad van Australië. Er waren inderdaad heel wat surfers van de golven aan het genieten. Er waren ook heel veel winkels voor surfers, maar voor andere doelgroepen lijkt het stadje me minder interessant. Snel doorgereden dus. Het uitzicht is geweldig en veelzijdig. De oceaankust is rauw en grillig en altijd mooi. Het eerste deel van de GOR is een beetje bergachtig, dus je ziet alles van bovenaf, maar rijdt ook gewoon langs het water. Je kunt ongeveer elke km stoppen om van het uitzicht te genieten en dat hebben we ook heel vaak gedaan. We waren uit Melbourne vertrokken met zon en een strakblauwe hemel, maar helaas begon de lucht al snel te betrekken. Tegen de tijd dat we Kennet River bereikten -ons einddoel- was het zwaar bewolkt en donker. De camping hadden we uitgezocht vanwege de dieren. Al dagen wordt ons langs de weg beloofd dat de komende ...km de koala’s, kangoeroes etc. over de weg lopen. Waar het aan ligt weet ik niet, maar wij hebben ze steeds gemist! Op onze nieuwe camping hingen de koala’s (vier stuks) in de boom en kwamen de papegaaien uit je hand eten. Helaas begon het kort na onze aankomst echt heel hard te regenen, anders waren we ook nog het dorpje ingereden om naar de kangoeroes en de glimwormpjes te kijken. Nu hebben we een glaasje wijn gedronken met onze Nederlandse buren op de camping, ook erg gezellig.
Dinsdag begon de dag grijs, maar droog! Ons einddoel was de Twelve Apostles ( het zijn er maar acht!). De weg daar naartoe liep door het Otway National Parc. Het feit dat alle kreekjes hier wel vol water stonden, en dat we door een REGENwoud reden had natuurlijk wat belletjes moeten laten afgaan. Niet over nagedacht: natuurlijk bleef het grijs en regende het af en toe. Dat neemt niet weg dat de omgeving schilderachtig was, lekker groen en uitbundig begroeid met planten (vooral varens) en bomen. Bij Mait’s Rest zijn we uitgestapt om een kleine wandeling door dit regenwoud te maken. Dat was sprookjesachtig, zo mooi. We konden niet stoppen met foto’s maken......
Verder naar de apostles. Daar liep ook een mooie kleine wandeling, genaamd de Great Ocean Walk (4km op en neer, die Aussies weten niet wat wandelen is!). Dus wij parkeren onze camper bij de Gibson’s Steps en klimmen naar boven, een eenvoudige klim met een prachtig uitzicht. Daar stonden twee Rangers die vertelden dat we makkelijk via een pad naar de Apostles konden wandelen. Zo gezegd, zo gedaan: alweer een prachtig stukje door een soort rotsachtig duingebied boven de oceaan met veel begroeiïng. Onderweg kwamen we een slang tegen, die we uitgebreid op de foto hebben gezet. Daarna de Apostles bewonderd en 500 keer op de foto gezet vanaf alle kanten. Dat kostte wel veel moeite, want heel China is hier ook (het zijn er zoveel, dat de meeste verkeers- en informatieborden ook een vertaling in Chinese karakters hebben). En helaas zijn die Chinezen niet erg beschaafd: ze beuken je gewoon opzij, gaan voor je staan en hebben de gehele breedte van elk pad nodig om selfies en familiefoto’s te maken. Dat leidt tot veel opstoppingen op de toch al drukke paden. Gelukkig hebben wij tijd genoeg.
Toen we alledrie de panoramadecks gehad hadden, wilden we maar weer eens naar de auto lopen. Dat moest via hetzelfde pad als de heenweg. Alleen stond er aan deze kant ineens een bord dat we uit moesten kijken voor giftige slangen. De terugweg was wat minder ontspannen dan de heenweg. Op de camping hebben we aan de hand van onze foto’s opgezocht welke slang we eigenlijk tegengekomen waren. Een tijgerslang: agressief en zeer giftig.
Zoals jullie misschien gelezen hebben, had ik twee lijstjes voor we hierheen vetrokken:
GRAAG zien: NIET tegenkomen:
Vogelbekdier (platypus). Slang (vink, hebben we gehad)
Kangoeroe. Krokodil
quokka. Giftige spinnen
Koala giftige mieren
Emoe giftige kwallen
Walibi Witte haai
Ik had liever iets van het andere lijstje afgevinkt!
Vandaag hebben we het laatste deel van de GOR gereden. Hoewel dat nog maar 50 km was hebben we daar de hele dag over gedaan. Het weer schoot alle kanten op: we werden om 7 uur wakker van de regen, maar we hebben ook zon gehad. Er staat wel een harde, koude wind. Zoals onze Australische buurman op de camping zei: het is een zuidenwind. En het enige landgebied ten zuiden van ons is Antarctica.
We zijn weer bij elke topattractie uitgestapt, hebben veel gelopen en gezien. Om te beginnen mijn eerste kangoeroe op de parkeerplaats bij de Loch Ard Gorge. Toch ook iets van mijn ‘goede’ lijstje afgevinkt!
Het toeristenseizoen is hier (ondanks de Chinezen) echt afgelopen. Gisteren waren er 6 plaatsen bezet op onze camping, die ongeveer naast de Twelve Apostles lag. Vandaag staan we zelfs op een camping waarvan maar 4 plaatsen bezet zijn. Ook op de weg is het heel rustig. Fijn voor ons. Toch schrokken we nogal toen we vanmorgen op een parkeerplaats langs de GOR onze auto niet open kregen. Bleek het een andere, identieke Apollo-huurauto te zijn. Daarvan rijden er toch nogal wat rond....
Maandagochtend zijn we vanuit Melbourne naar Torquay gereden, waar de GOR begint.
Je kunt de route natuurlijk twee kanten op rijden, maar als je vanaf hier begint rijd je de hele weg aan de kant van de oceaan. Daar heb je het mooiste uitzicht en daar zitten ook alle parkeerhavens, en dat zijn er veel! Torquay zou een mooi schilderachtig stadje moeten zijn en wordt gezien als de surfhoofdstad van Australië. Er waren inderdaad heel wat surfers van de golven aan het genieten. Er waren ook heel veel winkels voor surfers, maar voor andere doelgroepen lijkt het stadje me minder interessant. Snel doorgereden dus. Het uitzicht is geweldig en veelzijdig. De oceaankust is rauw en grillig en altijd mooi. Het eerste deel van de GOR is een beetje bergachtig, dus je ziet alles van bovenaf, maar rijdt ook gewoon langs het water. Je kunt ongeveer elke km stoppen om van het uitzicht te genieten en dat hebben we ook heel vaak gedaan. We waren uit Melbourne vertrokken met zon en een strakblauwe hemel, maar helaas begon de lucht al snel te betrekken. Tegen de tijd dat we Kennet River bereikten -ons einddoel- was het zwaar bewolkt en donker. De camping hadden we uitgezocht vanwege de dieren. Al dagen wordt ons langs de weg beloofd dat de komende ...km de koala’s, kangoeroes etc. over de weg lopen. Waar het aan ligt weet ik niet, maar wij hebben ze steeds gemist! Op onze nieuwe camping hingen de koala’s (vier stuks) in de boom en kwamen de papegaaien uit je hand eten. Helaas begon het kort na onze aankomst echt heel hard te regenen, anders waren we ook nog het dorpje ingereden om naar de kangoeroes en de glimwormpjes te kijken. Nu hebben we een glaasje wijn gedronken met onze Nederlandse buren op de camping, ook erg gezellig.
Dinsdag begon de dag grijs, maar droog! Ons einddoel was de Twelve Apostles ( het zijn er maar acht!). De weg daar naartoe liep door het Otway National Parc. Het feit dat alle kreekjes hier wel vol water stonden, en dat we door een REGENwoud reden had natuurlijk wat belletjes moeten laten afgaan. Niet over nagedacht: natuurlijk bleef het grijs en regende het af en toe. Dat neemt niet weg dat de omgeving schilderachtig was, lekker groen en uitbundig begroeid met planten (vooral varens) en bomen. Bij Mait’s Rest zijn we uitgestapt om een kleine wandeling door dit regenwoud te maken. Dat was sprookjesachtig, zo mooi. We konden niet stoppen met foto’s maken......
Verder naar de apostles. Daar liep ook een mooie kleine wandeling, genaamd de Great Ocean Walk (4km op en neer, die Aussies weten niet wat wandelen is!). Dus wij parkeren onze camper bij de Gibson’s Steps en klimmen naar boven, een eenvoudige klim met een prachtig uitzicht. Daar stonden twee Rangers die vertelden dat we makkelijk via een pad naar de Apostles konden wandelen. Zo gezegd, zo gedaan: alweer een prachtig stukje door een soort rotsachtig duingebied boven de oceaan met veel begroeiïng. Onderweg kwamen we een slang tegen, die we uitgebreid op de foto hebben gezet. Daarna de Apostles bewonderd en 500 keer op de foto gezet vanaf alle kanten. Dat kostte wel veel moeite, want heel China is hier ook (het zijn er zoveel, dat de meeste verkeers- en informatieborden ook een vertaling in Chinese karakters hebben). En helaas zijn die Chinezen niet erg beschaafd: ze beuken je gewoon opzij, gaan voor je staan en hebben de gehele breedte van elk pad nodig om selfies en familiefoto’s te maken. Dat leidt tot veel opstoppingen op de toch al drukke paden. Gelukkig hebben wij tijd genoeg.
Toen we alledrie de panoramadecks gehad hadden, wilden we maar weer eens naar de auto lopen. Dat moest via hetzelfde pad als de heenweg. Alleen stond er aan deze kant ineens een bord dat we uit moesten kijken voor giftige slangen. De terugweg was wat minder ontspannen dan de heenweg. Op de camping hebben we aan de hand van onze foto’s opgezocht welke slang we eigenlijk tegengekomen waren. Een tijgerslang: agressief en zeer giftig.
Zoals jullie misschien gelezen hebben, had ik twee lijstjes voor we hierheen vetrokken:
GRAAG zien: NIET tegenkomen:
Vogelbekdier (platypus). Slang (vink, hebben we gehad)
Kangoeroe. Krokodil
quokka. Giftige spinnen
Koala giftige mieren
Emoe giftige kwallen
Walibi Witte haai
Ik had liever iets van het andere lijstje afgevinkt!
Vandaag hebben we het laatste deel van de GOR gereden. Hoewel dat nog maar 50 km was hebben we daar de hele dag over gedaan. Het weer schoot alle kanten op: we werden om 7 uur wakker van de regen, maar we hebben ook zon gehad. Er staat wel een harde, koude wind. Zoals onze Australische buurman op de camping zei: het is een zuidenwind. En het enige landgebied ten zuiden van ons is Antarctica.
We zijn weer bij elke topattractie uitgestapt, hebben veel gelopen en gezien. Om te beginnen mijn eerste kangoeroe op de parkeerplaats bij de Loch Ard Gorge. Toch ook iets van mijn ‘goede’ lijstje afgevinkt!
Het toeristenseizoen is hier (ondanks de Chinezen) echt afgelopen. Gisteren waren er 6 plaatsen bezet op onze camping, die ongeveer naast de Twelve Apostles lag. Vandaag staan we zelfs op een camping waarvan maar 4 plaatsen bezet zijn. Ook op de weg is het heel rustig. Fijn voor ons. Toch schrokken we nogal toen we vanmorgen op een parkeerplaats langs de GOR onze auto niet open kregen. Bleek het een andere, identieke Apollo-huurauto te zijn. Daarvan rijden er toch nogal wat rond....
-
31 Januari 2018 - 11:10
Carin:
Wat een toeval, ik zag ook een kangoeroe (denk eerder wallaby trouwens)... maar die zat op de kinderboerderij in Heeswijk Dinther :) Iets minder spectaculair dus. Mooie verhalen weer, ook mooie foto's op instagram zag ik! Het weer hier is een beetje van 't zelfde. Gisteren Drunense Duinen met redelijk wat zon, vandaag vieze miezer, brrrrrrrr.
Veel plezier weer en tot het volgende verhaal :) -
31 Januari 2018 - 12:49
Papa:
Leuk verslag. Daar krijgen jullie een 10 voor. Maar wie schrijft het? Ik kan de stijl van Arthur er maar moeilijk in herkennen...En gesteld dat Moeb dat allemaal vereeuwigt, wordt Arthur dan niet verwaarloosd?
Ik schreef heel lang geleden ook een reisverslag, maar toen voor de krant, terwijl zwager Hein kookte. Het zit dus in de genen. Houdt dat ook in dat Arthur kookt?
In ieder geval houdt het thuisfront zich daar bijzonder gastvrij aan. Hier wordt regelmatig gesmuld van keukensuccessen der kleindochters. En afgezien van de soort van de dieren is er veel overeenkomst tussen daar en hier: regen en rot weer, en jacht op een ontsnapte koe.
Jullie eerste week zit erop, het aftellen is begonnen. Ik hoop van harte dat jullie volop genieten!
Liefs, ook namens Goofje,
Papa -
01 Februari 2018 - 13:21
Mayke:
Hoi vakantiegangers,
Wat een avontuur weer! En wat goed dat je nog niet wist dat die slang erg giftig was toen je 'm zag! Ik zou me echt rot geschrokken zijn. Maar ach, dat hoort bij het GAA (Grote Australische Avontuur) dat jullie beleven, alhoewel ik de zwarte koeien een stuk aangenamer vond. Ik zal een instagram account gaan aanmaken, zodat ik de foto's ook kan bekijken. Geniet en doe voorzichtig!! Dikke kus van je (schoon)zus. -
01 Februari 2018 - 21:51
Marja:
Wat leuk: de reactie van je vader Madelon!
Hij is een echte fan en zoals hij citeert is je schrijverstalent erfelijk bepaald dus..
Ga zo door!!! Xx -
02 Februari 2018 - 12:40
Lia:
Wat n geweldig avontuur !
Ik snap Madelon , je angst voor de slangen , wat n versschrikkelijk grote slang op de foto, gelukkig dat hij rustig lag.
Trouwens de foto's zijn prachtig. Wat n natuur en geweldig al die dieren die jullie onderweg zien, n hoog wauw gehalte !!
Je reisverslag kun je mooi als resigids uitbrengen voor alle toeristen die ooit die kant op gaan.
Nog heerlijk genieten van al t moois,
Groetjes Lia xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
