Darwin en Kakadu
Door: Madelon
Blijf op de hoogte en volg Madelon
25 September 2019 | Australië, Darwin
Australië 2019, Darwin en Kakadu
Het visum was dit keer al weken tevoren aangevraagd en verleend, de koffers stonden ingepakt klaar en op zaterdagochtend vertrokken we keurig op tijd naar Schiphol. Geen stress, dit keer! Tot de Schipholtunnel ging het goed. Daar reden we een file in, en een ruim uur later waren we de tunnel door, maar stonden nog steeds vast. Toen het echt nijpend begon te worden hebben we de koffers gepakt, die over de vangrail getild (toch bijna 30 kilo), tegen een begroeide heuvel opgehesen, weer een vangrail ‘genomen’ en zijn de laatste kilometers langs de snelweg naar Schiphol gedraafd. Daar bleek aan de incheckbalie op onverklaarbare wijze een extra -d in mijn voornaam terechtgekomen te zijn. En omdat die niet in mijn paspoort stond, mocht 'Madeldon' niet vliegen. Dat kostte een extra half uurtje. Toen we ongeveer als laatste instapten, schuimde de adrenaline gewoon weer onze oren uit.
Na een verder voorspoedige vlucht kwamen we zondagmiddag in ons hotel in Darwin aan. Eerst even een kleine siësta, en daarna waren we net op tijd op Mindil Beach om ‘de son heel mooi in de see te sien sakke’. Er was ook een grote avondmarkt met muziek, streetfood uit alle hoeken van de wereld en veel volstrekt overbodige souvenirs.
Maandag hebben we Darwin bekeken. Ik dacht dat de plattegrond die ik had van een wijk van Darwin was, maar die stad blijkt niet zo groot te zijn. Wel makkelijk, want alles is lopend goed te doen. We zijn in de haven geweest: veel terrasjes en twee zwembaden gevuld met zout water. Doorgepompt vanuit de oceaan, want daar mag je absoluut niet zwemmen. We zitten hier in krokodillenland! We hebben de winkelstraten bekeken: er staat veel leeg. Verder een lange wandeling langs de oceaan gemaakt, dat verveelt niet snel.
Gisteren (dinsdag) hebben we onze camper opgehaald. We waren er om half negen in de ochtend, maar omdat er nog nieuwe achterbanden opgezet moesten worden en twee sterretjes in de voorruit zaten, reden we pas rond een uur richting Kakadu Park. In het begin met zweet in de handen, want links rijden blijft wennen. Het landschap was heel anders dan we verwachtten: vlak en heel dor. Wel begroeid met bomen en struiken, maar niet erg groen. Onderweg staan heel veel en hele hoge termietenheuvels, sommige wel 3 meter hoog. Vaak met een aantal torens, als een soort kasteel, en in alle verschillende kleuren van de grond: bruin, geel, grijs en -heel af en toe- rood.
Het Aurora Kakadu Resort, waar we een parkpas wilden kopen bleek gesloten. Schijnbaar altijd op dinsdag, maar dat staat nergens.
Onderweg naar Jabiru, waar we zouden overnachten, hebben we de Bardedjilidji wandeling nog gedaan. Een groot deel van het jaar staat hier veel land onder water (Wetlands). Nu het regenseizoen weer bijna begint zijn er veel ondiepe poelen, waar ontzettend veel mooie vogels leven. Daar kun je heel dichtbij komen.
Vandaag (woensdag 25-9) hadden we een druk programma, dus om half zeven ging de wekker. Rond kwart voor zeven ‘s avonds gaat de zon onder, dus de dagen zijn niet zo lang. Het wordt aan alle kanten afgeraden om in het donker te rijden, dat doen we dus ook maar niet. Een kangoeroe komt tenslotte een stuk harder aan dan een sprinkhaan.
De weg naar Ubirr, zo’n 50 km, bleek prima verhard en niet onder water te staan. Dus konden we de bijzondere Aboriginal rotstekeningen (sommige wel 5000 jaar oud) uitgebreid bekijken. Vaak meerdere lagen over elkaar, omdat elke generatie gewoon over de vorige heen schilderde. Soms wel lastig om de verschillende afbeeldingen te ontwarren, maar echt prachtig!
Daarna even griezelen bij de krokodillen, gewoon waar de vissersboten het water in rollen. Maar hoewel er gisteren zeker twintig lagen, hebben wij slechts twee luie exemplaren half onder water gespot. Toch zijn ze gevaarlijk, want er is op die plek onlangs iemand omgekomen bij een ontmoeting met een krokodil. Morgen weer een kans, dan doen we een cruise.
Van mooi weer moet je genieten, dus waren we rond twaalf uur 80 km verderop bij weer een prehistorische Rock Art Site, Nanguluwurr. Nou ja, daar moesten we wel eerst 2 km naartoe lopen; 36 graden nergens schaduw-in de brandende zon. En ook weer terug, dus. Gelukkig waren ze het alleszins waard! En hoewel het hier hoogseizoen is -alle scholen hebben vakantie- hadden we het rijk alleen.
Het toppunt van de dag moest Mirrai Lookout worden. Een steile klim van 800 meter, voor een adembenemend 360 graden uitzicht vanaf Mount Cahill. Gelukkig loopt Arthur sneller dan ik. Voor ik de top bereikte, kwam hij al terug om te melden dat het uitzicht nogal tegenviel: er stonden teveel bomen voor, en het was nevelig. Ik ben dus niet helemaal boven geweest.
Snel naar onze nieuwe Camping, in the middle of nowhere, maar mét zwembad!
Het visum was dit keer al weken tevoren aangevraagd en verleend, de koffers stonden ingepakt klaar en op zaterdagochtend vertrokken we keurig op tijd naar Schiphol. Geen stress, dit keer! Tot de Schipholtunnel ging het goed. Daar reden we een file in, en een ruim uur later waren we de tunnel door, maar stonden nog steeds vast. Toen het echt nijpend begon te worden hebben we de koffers gepakt, die over de vangrail getild (toch bijna 30 kilo), tegen een begroeide heuvel opgehesen, weer een vangrail ‘genomen’ en zijn de laatste kilometers langs de snelweg naar Schiphol gedraafd. Daar bleek aan de incheckbalie op onverklaarbare wijze een extra -d in mijn voornaam terechtgekomen te zijn. En omdat die niet in mijn paspoort stond, mocht 'Madeldon' niet vliegen. Dat kostte een extra half uurtje. Toen we ongeveer als laatste instapten, schuimde de adrenaline gewoon weer onze oren uit.
Na een verder voorspoedige vlucht kwamen we zondagmiddag in ons hotel in Darwin aan. Eerst even een kleine siësta, en daarna waren we net op tijd op Mindil Beach om ‘de son heel mooi in de see te sien sakke’. Er was ook een grote avondmarkt met muziek, streetfood uit alle hoeken van de wereld en veel volstrekt overbodige souvenirs.
Maandag hebben we Darwin bekeken. Ik dacht dat de plattegrond die ik had van een wijk van Darwin was, maar die stad blijkt niet zo groot te zijn. Wel makkelijk, want alles is lopend goed te doen. We zijn in de haven geweest: veel terrasjes en twee zwembaden gevuld met zout water. Doorgepompt vanuit de oceaan, want daar mag je absoluut niet zwemmen. We zitten hier in krokodillenland! We hebben de winkelstraten bekeken: er staat veel leeg. Verder een lange wandeling langs de oceaan gemaakt, dat verveelt niet snel.
Gisteren (dinsdag) hebben we onze camper opgehaald. We waren er om half negen in de ochtend, maar omdat er nog nieuwe achterbanden opgezet moesten worden en twee sterretjes in de voorruit zaten, reden we pas rond een uur richting Kakadu Park. In het begin met zweet in de handen, want links rijden blijft wennen. Het landschap was heel anders dan we verwachtten: vlak en heel dor. Wel begroeid met bomen en struiken, maar niet erg groen. Onderweg staan heel veel en hele hoge termietenheuvels, sommige wel 3 meter hoog. Vaak met een aantal torens, als een soort kasteel, en in alle verschillende kleuren van de grond: bruin, geel, grijs en -heel af en toe- rood.
Het Aurora Kakadu Resort, waar we een parkpas wilden kopen bleek gesloten. Schijnbaar altijd op dinsdag, maar dat staat nergens.
Onderweg naar Jabiru, waar we zouden overnachten, hebben we de Bardedjilidji wandeling nog gedaan. Een groot deel van het jaar staat hier veel land onder water (Wetlands). Nu het regenseizoen weer bijna begint zijn er veel ondiepe poelen, waar ontzettend veel mooie vogels leven. Daar kun je heel dichtbij komen.
Vandaag (woensdag 25-9) hadden we een druk programma, dus om half zeven ging de wekker. Rond kwart voor zeven ‘s avonds gaat de zon onder, dus de dagen zijn niet zo lang. Het wordt aan alle kanten afgeraden om in het donker te rijden, dat doen we dus ook maar niet. Een kangoeroe komt tenslotte een stuk harder aan dan een sprinkhaan.
De weg naar Ubirr, zo’n 50 km, bleek prima verhard en niet onder water te staan. Dus konden we de bijzondere Aboriginal rotstekeningen (sommige wel 5000 jaar oud) uitgebreid bekijken. Vaak meerdere lagen over elkaar, omdat elke generatie gewoon over de vorige heen schilderde. Soms wel lastig om de verschillende afbeeldingen te ontwarren, maar echt prachtig!
Daarna even griezelen bij de krokodillen, gewoon waar de vissersboten het water in rollen. Maar hoewel er gisteren zeker twintig lagen, hebben wij slechts twee luie exemplaren half onder water gespot. Toch zijn ze gevaarlijk, want er is op die plek onlangs iemand omgekomen bij een ontmoeting met een krokodil. Morgen weer een kans, dan doen we een cruise.
Van mooi weer moet je genieten, dus waren we rond twaalf uur 80 km verderop bij weer een prehistorische Rock Art Site, Nanguluwurr. Nou ja, daar moesten we wel eerst 2 km naartoe lopen; 36 graden nergens schaduw-in de brandende zon. En ook weer terug, dus. Gelukkig waren ze het alleszins waard! En hoewel het hier hoogseizoen is -alle scholen hebben vakantie- hadden we het rijk alleen.
Het toppunt van de dag moest Mirrai Lookout worden. Een steile klim van 800 meter, voor een adembenemend 360 graden uitzicht vanaf Mount Cahill. Gelukkig loopt Arthur sneller dan ik. Voor ik de top bereikte, kwam hij al terug om te melden dat het uitzicht nogal tegenviel: er stonden teveel bomen voor, en het was nevelig. Ik ben dus niet helemaal boven geweest.
Snel naar onze nieuwe Camping, in the middle of nowhere, maar mét zwembad!
-
26 September 2019 - 13:32
Miek:
Ha lieve reizigers,
Wat super leuk dat we weer mogen meegenieten van jullie reis!
En wat een bijzondere start weer..... gelukkig dat de reis verder goed is verlopen.
Geniet ze en we kijken weer uit naar al jullie belevenissen vanuit een nu regenachtig Nederland.
Liefs voor allebei van ons x -
26 September 2019 - 17:32
Mayke Rood:
Hoi Moeb en Arthur,
Wat een vreselijke start, gelukkig hadden jullie ruim de tijd om van alle stress bij te komen, maar het lijkt me al met al toch een hachelijke start van jullie reis!! Ik hoop dat alle stress snel vergeten is (zo te horen lukt jullie dat aardig!) en dat jullie nu kunnen genieten van alle moois wat je op je reis tegenkomt. Fijn dat wij (op afstand) mee kunnen genieten!! Doe voorzichtig, heb veel plezier samen en geniet!! -
27 September 2019 - 13:39
Suzanne:
Pff, wat een fijne start zeg! Maar de rest klinkt gelukkig een stuk beter! Geniet lekker en blijf vooral maar uit de buurt van die krokodillen (tip: ik heb in Zimbabwe geleerd dat als je per ongeluk in een rivier komt te drijven, je met je benen vooruit moet gaan om ze weg te schoppen :))
-
27 September 2019 - 15:32
Caroline:
Zo leuk om mee te reizen met jullie. Gauw onze fotoboeken erbij gepakt, en ubirr en nourlangie weer op ons netvlies gekregen. Ik ga gauw verder lezen. , veel plezier verder! -
28 September 2019 - 13:36
Carin:
Oh, wat een begin :) Gelukkig zijn jullie er en hebben jullie het naar je zin zo te lezen! Hopelijk een heel relaxte vakantie verder. Geniet ervan en tot het volgende verslag :) -
01 Oktober 2019 - 10:30
Marijke:
Pfff, avontuurlijk begin! Geniet lekker van jullie reis, veel plezier samen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
